We hebben inmiddels een maand reizen door Colombia achter de rug. Het reizen door Colombia gaat prima, het verrast ons dat de wegen zo goed zijn. Het landschap is groen, bergen, groen, bergen. Prachtig die natuur. We zijn twee weken in Taganga gebleven en hebben hier relaxed in een hangmatje gelegen. Een dag in het Tyrona NP rondgelopen. Het was een leuke wandeling waar we aardig moesten klauteren, jammer genoeg niet veel wildleven gezien. Thier is voor het eerst ziek geweest, hij heeft 5 dagen met hoofd-en spierpijn in bed gelegen. Geen fijne klachten maar gelukkig voelde hij zich na 5 dagen weer volledig fit. Vanuit Tananga zijn we naar San Gil gegaan. Deze plaats staat bekend om de vele activiteiten die je hier goedkoop kan ondernemen: paragliding, bungy jumpen, raften etc. Ik heb altijd al eens willen raften dus hier was mijn kans om dit eens te doen. Dit was super, ik had gekozen voor de rustige raft route, achteraf gezien had ik wel een zwaarder parcour durven nemen maar voor de eerste keer was het ook wel prima. Terwijl ik aan het raften was, heeft Thier lekker bij het zwembad gezeten en is hij voor het eerst in de 7 maanden reizen, enorm verbrand. Hij had de vellen op zijn voorhoofd en schouders hangen. Inmiddels is dit weer hersteld en heeft hij weer een lekker glad huidje. Vanuit San Gil zijn we nog 2 nachten in een klein plaatsje Villa de Leyvia geweest en vandaaruit met het vliegtuig naar Leticia. Dit ligt helemaal onderin Colombia en grenst direct aan Peru en Brazilie. Je kan lopend beide landen ingaan zonder paspoortcontroles. Leticia is DE plek om de Amazone in te gaan. We zaten in een hostel waar we een paar erg gezellige avonden hebben doorgebracht met medereizigers. Erg grappig om met Zwitsers, een Duitser, een Fransman en twee Colombianen aan tafel te zitten en in het Engels, Duits en Frans met elkaar te praten. We hadden besloten om met een boot over de Amazone te gaan naar Manaus in Brazilie. Hiervoor moesten we echter eerst weer naar het vliegveld van Leticia gaan om een stempel te krijgen om Colombia uit te gaan, toen moesten we, op ons gehuurde brommertje naar het politieburo in Tabatinga in Brazilie een stempel halen om Brazilie in te komen. Toen alle stempels in ons paspoort stonden, konden we onze ticket halen voor de boottocht van 3 nachten en 4 dagen. 1100 km verder kom je dan aan in Manaus. De tocht was prachtig, het blijft onvoorstelbaar hoe de mensen in kleine houten huisjes op het water kunnen wonen. Vaak hebben de huizen wel kozijnen maar geen ramen. Aangezien het dagelijks vaak een half uurtje hard regent moet het daarbinnen altijd vochtig zijn. Geen fijne plek om te wonen. Inmiddels naderde 2 augustus, de dag dat pap en mam 50 jaar getrouwd zijn. Op 4 augustus hebben ze een groot feest gegeven. We hebben even moeten nadenken wat we hen als kado konden geven en hoe we e.e.a. moesten versturen. Uiteindelijk is dat goed gelukt ( zie fotos).